باغهای شب

 

این فیلم یک فلش بک بزرگ است از لحظه ای که "لسلی" دختر خیابانی ١٨ ساله دارد به زندگی میندیشد تا برگشت به کودکیش و یک کودک شاد و معصوم ٨ ساله....لسلی توسط یک آدم نیمه پریش روانی دزدیده میشود و بعد به بدترین شکل مورد سو استفاده جنسی قرار میگیرد.جالب وقتی است که طیف آدمهای سواستفاده گر را میبینیم از ولگرد خیابانی تا قاضی محترم دادگاه به نوعی گرفتار بیماری آزار کودکانند.لسلی وقتی به ١٨ سالگی میرسد دیگر تبدیل به یک زن بدکاره شده است که زندگی کاملا ویرانی دارد.با کمک یک مددکار اجتماعی خانواده خود را پیدا میکند اما میفهمد که دیگر خانواده آرام نمیتاند مامن او شود...لسلی دوباره سر به کوچه های بیرحم میگذارد....

Once Upon a Time in Anatolia

  

فیلم های اندکی هستند که آن قدر ساده باشند که فقط انتظار و صحبت را نشان دهند، اما این یکی از همان هاست. یکی از همان فیلم هایی که در بیشتر دقایق آن به ظاهر هیچ اتفاقی نمی افتد اما در واقع اتفاقات بسیاری در حال رخ دادن است. فیلم جدید «نوری بیلگه جیلان» طولانی و تماشایش مشکل است و احتمالاً مناسب هر کسی نیست، اما من فقط میتوانم بگویم که یک شاهکار است، شاهکاری بی پروا و تسلیم نشدنی که در تسخیر شکوه رمزآلود نگاه بدبین خود قرار گرفته است. هیچ چیز در این فیلم مرا یاد «سرجیو لئونه» نمی اندازد مگر آن انتظار خیلی خیلی طولانی در ابتدای «روزی روزگاری در غرب» در میان آن باد تند صحرایی حسرت بار. در واقع این فیلم، بیشتر یادآور کارهای آنتونیونی یا چخوف یا حتی داستان های آخر تولستوی است....